Μουσικοθεατρική παρασταση “Αιβαλι”
«Αϊβαλί». Ένα μονοήμερο ταξίδι το 2011 από τη Μυτιλήνη στο Aivalik γέννησε το συγκεκριμένο graphic novel. Ένα ταξίδι όμως που συνεχίζεται ασταμάτητα, οκτώ χρόνια τώρα μετά την πρώτη του κυκλοφορία από τις εκδόσεις Κέδρος. Ταξιδεύει διαρκώς με παρουσιάσεις κι εκθέσεις στις περισσότερες μεγάλες Ελληνικές πόλεις αλλά και σε πολλές χώρες του εξωτερικού με όχημα τις μεταφράσεις του στα Τουρκικά, τα Γαλλικά, τα Αγγλικά, τα Ισπανικά. Ένα ταξίδι στη μνήμη, στα συναισθήματα, τις τραγωδίες του παρελθόντος, τις ανησυχίες του σήμερα για το αύριο.
Το «Αϊβαλί» θέτει ερωτήματα, προκαλεί συζητήσεις, ξεσηκώνει συναισθήματα. Ένα διαφορετικό ανάγνωσμα το οποίο, παντρεύοντας τον Λόγο με την Εικόνα, κατάφερε στο πέρασμα του χρόνου να κερδίσει ακόμα και ανθρώπους που δεν είχαν ξαναπιάσει κόμικς στα χέρια τους. Αναγνώστες που θεωρούσαν την εικονογραφήγηση κάτι υποδεέστερο από ένα απλό βιβλίο, κάτι ευτελές και ανούσιο.
Έτσι, μια προσωπική αγωνία σ’ εκείνο το πραγματικό ταξίδι, η δική μου αγωνία για το τι συνέβη τότε, το 1922, στους Μικρασιάτες προγόνους μας, μετατράπηκε σε κάτι που φάνηκε πως αφορά τις σκέψεις, τις απορίες και τα συναισθήματα πολλών πολλών ανθρώπων. Απρόσμενη η αποδοχή και αμείωτο το ενδιαφέρον για μια πονεμένη υπόθεση τόσων των Ελλήνων όσο και των Τούρκων. Απόγονοι σήμερα της τρίτης, της τέταρτης, ακόμα και της πέμπτης γενιάς προσφύγων, αναζητούν στα σκίτσα του graphic novel κάτι από εκείνη την πονεμένη ιστορία των προπαππούδων και των προγιαγιάδων. Ένας πόνος όμως που δεν περιορίζεται μόνο στα συγκεκριμένα γεγονότα του ’22, αλλά απλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί ο πόλεμος, η μισαλλοδοξία, ο φανατισμός της πατρίδας και της πίστης και κατά συνέπεια η αποκτήνωση, η καταστροφή, η προσφυγιά, είναι δυστυχώς ζητήματα πάντα επίκαιρα. Όπως και σήμερα, τώρα, που οι βόμβες συνεχίζουν να πέφτουν στην καρδιά της Ευρώπης, στην Ουκρανία.
Το 1922 η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δοκιμάστηκε για μια ακόμα φορά σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Εδώ στις ακτές του Αιγαίου, στις στεριές που τυχαίνει να ζούμε εμείς οι Έλληνες και οι Τούρκοι. Τι είναι αυτό που χωρίζει τους ανθρώπους και τι αυτό που τους ενώνει; Πως μπορεί ν’ αλλάξει ετούτος ο «ρεαλιστικός» κύκλος της αντιπαλότητας, των εξοπλισμών, των πατριωτικών αντεπιχειρημάτων; Γιατί εμείς οι απλοί άνθρωποι να μην μπορούμε ν’ αντιπροτείνουμε την δική μας φωνή, την δική μας θέληση για συνύπαρξη και φιλία, κόντρα στις προθέσεις και τα συμφέροντα πολιτικών, διπλωματών και στρατιωτικών; Γιατί να θεωρείται αφέλεια και «ουτοπία» να μιλάει κανείς για Ειρήνη; Αφού ξέρουμε, το έχουμε μάθει από τους προγόνους μας, πως σ’ έναν πόλεμο δεν υπάρχει κερδισμένος απ’ την πλευρά των λαών. Μόνο απώλειες, θρήνος, πληγές στη συλλογική μνήμη που αιμορραγούν για πολλές γενιές.
Το «Αϊβαλί» είχε την τύχη εκτός από αγαπημένο ανάγνωσμα ν’ αποκτήσει πρόσθετη ζωή μέσα από εκθέσεις, δημόσιες συζητήσεις, ημερίδες, εισηγήσεις σε συνέδρια, άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, διδακτορικές και μεταδιδακτορικές διατριβές, εκπαιδευτικό υλικό στα χέρια άξιων δασκάλων και καθηγητών. Έγινε όμως και μουσική, έγινε και θέατρο. Άξια η μεταφορά του και εδώ, με το μεράκι τόσων πολλών ανθρώπων, ηθοποιών και μουσικών, καθώς με φροντίδα μετουσιώνουν το «Αϊβαλί» σε μια παράσταση ξεχωριστή, με οδηγό τη σκηνοθετική ματιά του Νάσου Ζαγκότη και τις πρωτότυπες συνθέσεις του Γιώργου Φουρναράκη. Μία πολυπρόσωπη μουσική – θεατρική παράσταση σε μια αφηγηματική κλιμάκωση που γλιστρά έξω από τις βουβές σελίδες του graphic novel, γίνεται φωνή και κίνηση και ήχος για να σας πλησιάσει, ν’ αγκαλιάσει εκ νέου τα δικά σας συναισθήματα.
Το ταξίδι της μνήμης και των σκέψεων με αφορμή το «Αϊβαλί» το συνεχίζουμε όλοι μαζί.
Καλή θέαση.
